„Szczekał na mnie wnuk psa, który szczekał na Strzemińskiego”. Wystawa prac Andrzeja Paruzela [FOTO]

Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia zaprasza na wystawę Andrzeja Paruzela pt. „Szczekał na mnie wnuk psa, który szczekał na Strzemińskiego”. Wernisaż odbędzie się w najbliższy piątek, 8 lutego.

W środę, 6 lutego w Elektrowni odbyła się konferencja prasowa na temat wystawy.

– Ta wystawa jest kontynuacją pewnego cyklu konceptualnego, który w Elektrowni pojawia się nie tylko w osobach, ale również w zbiorach i w realizacjach praktycznych wystaw – rozpoczął Zbigniew Belowski, dyrektor artystyczny Mazowieckiego Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu.

Pokaz podkreśla szereg cech szczególnych postawy Paruzela, przejawiających się w cennej z dzisiejszej perspektywy praktyce artystycznej, m.in. przykład polskiego sytuacjonisty, tworzenie fikcyjnych historii, sztuka i życie jako egzystencjalny performance, artystyczne korespondencje.

Tytuł wystawy zaczerpnięty został z jednego z wykładów artysty jako przykład licznych relacji Paruzela (rzeczywistych bądź zaocznych) z innymi artystami i z historią sztuki.

– Ten tytuł, jak wiele rzeczy na wystawie, jest tak samo prawdziwy, jak i trochę poetycki i fikcyjny. W zasadzie ta wystawa jest takim moim spacerem po ziemi, po kulturze, po sztuce, takim zdjęciem kapelusza przed artystami wcześniej żyjącymi, którzy od Duchampa proponują sztukę poznawczą, konceptualną, ale również artystami, którzy proponowali inną sztukę. Takimi artystami, którzy mieli ogromny wpływ na moją twórczość, byli Władysław Strzemiński i Katarzyna Kobro – mówił w czasie konferencji prasowej Andrzej Paruzel, autor wystawy.

Wystawa jednocześnie dokumentuje poprzez postać artysty kilka istotnych wątków polskiej sztuki, m.in. działania wyrosłe z filmowego środowiska łódzkiego, środowiska niezależne lat 80. (przede wszystkim działalność Biura Soczewka), dziedzictwo sztuki konceptualnej, działania animatorskie przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych (wydawnictwo Hotel Sztuki, Muzeum Artystów).

Wiele prac Andrzeja Paruzela zostanie po raz pierwszy pokazane szerokiej publiczności. Z wcześniejszych pokazów były znane jedynie garstce uczestniczących odbiorców.

Wystawa wpisuje się w szereg działań polskich instytucji sztuki, które na przestrzeni ostatnich dwóch dekad przepisują historię sztuki i przywracają pamięć polskiej sztuki lat 70. i 80., porządkując ówczesne postawy i praktyki artystyczne z dzisiejszej perspektywy i przy użyciu współczesnych narzędzi metodologicznych.

Ekspozycji towarzyszy dwujęzyczna (polsko-angielska) publikacja o charakterze monografii pod redakcją Romualda K. Bochyńskiego, najpełniej dokumentująca działania artysty, oraz zawierająca zachowane, niekiedy nie publikowane, teksty poświęcone twórczości Paruzela, a także powstałe specjalnie na jej użytek, autorstwa kuratora wystawy Stanisława Rukszy oraz Doroty Grubby.

Kurator wystawy: Stanisław Ruksza.

Wernisaż odbędzie się w piątek, 8 lutego o godz. 18:00.

Wystawa czynna będzie do 14 kwietnia 2019 roku.

Andrzej Paruzel - urodzony w 1951 r., absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (magister nauk o ziemi) oraz Wydziału Operatorskiego i Realizacji Telewizyjnej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Mieszka i pracuje w Warszawie. Twórca instalacji wideo, filmów, fotografii eksperymentalnej oraz obiektów, performer i kurator.

W latach 70. XX w. uczestniczył w ruchu polskiej neoawangardy filmowej. Członek Warsztatu Formy Filmowej oraz współzałożyciel Zespołu T. Animator „Realizacji Koluszki”, projektu o charakterze artystyczno-społecznym i badawczym, dotyczącym działalności Władysława Strzemińskiego i Katarzyny Kobro w Koluszkach w latach 1926–1931. Założyciel Biura Przewodników po Sztuce i Kulturze (w którego ramach powstał szereg realizacji w przestrzeni publicznej), a także Hotelu Sztuki, który był galerią, wydawnictwem i stowarzyszeniem w Łodzi. W latach 80. i 90. realizował swoje działania i projekcje w przestrzeni publicznej, a także zrealizował kilka wystaw w wielu ośrodkach w Europie, m.in. w Słowackiej Galerii Narodowej w Bratysławie, Kunstwerke w Berlinie, Hotel de Ville w Brukseli.

Przez ostatnie 40 lat pokazy wideo i innych prac były realizowane m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej Miasta Paryża, gdzie reprezentował Polskę na Biennale Młodych. Uczestniczył także w dużych wystawach sztuki polskiej i europejskiej, m.in. w Centre Pompidou w Paryżu, Stedelijk Museum i Galerii de Appel w Amsterdamie, Tate Gallery w Londynie. Był uczestnikiem pierwszych festiwali wideo w Hadze, Bilbao i wielu innych. Prezentował swoje filmowe realizacje w ramach cyklu Pionierzy Polskiego Wideo w Polsce, USA, Kanadzie, Niemczech, Wielkiej Brytanii. Wykładał gościnnie w uczelniach artystycznych w Łodzi, Paryżu, Poznaniu, Toruniu i Lublinie.

Był stypendystą m.in. Ministerstw Kultury Polski i Francji. Prace w zbiorach m.in. Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (filmoteka), Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Muzeum Kinematografii w Łodzi, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Worcester Art Museum (USA), oraz w prywatnych kolekcjach w Polsce i za granicą.

Źródło: MCSW Elektrownia