Dokładnie 108 lat temu, 24 lipca 1917 roku, urodził się Stefan Bembiński ps. „Harnaś”, „Sokół”. Żołnierz Armii Krajowej, dowódca powojennego podziemia niepodległościowego w regionie radomskim, uczestnik spektakularnych akcji odbijania więźniów, a po wojnie więzień komunistycznych represji.
We wrześniu 1939 roku wziął udział w obronie Warszawy przed niemiecką agresją. Po kapitulacji miasta zaangażował się w działalność konspiracyjną – najpierw w ramach Związku Walki Zbrojnej, a później w strukturach Armii Krajowej. Od 1943 roku był zastępcą szefa Kedywu (Kierownictwa Dywersji) Inspektoratu Radom AK.
Po zakończeniu wojny nie złożył broni. W sierpniu 1945 roku uczestniczył w rozbiciu więzienia w Kielcach, a zaledwie miesiąc później, 9 września, dowodził udaną akcją uwolnienia więźniów z więzienia w Radomiu. W tamtym czasie stał na czele największego ugrupowania poakowskiego podziemia niepodległościowego działającego na terenie powiatu radomskiego.
Został aresztowany przez komunistyczne władze i skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na karę śmierci. Wyrok został później złagodzony do sześciu lat więzienia. Na wolność wyszedł w 1952 roku.
Zmarł w 1998 roku w Radomiu. Spoczywa na cmentarzu rzymskokatolickim przy ul. Limanowskiego. Co ważne, za swoją działalność został odznaczony i pośmiertnie awansowany do stopnia majora – ostatni stopień wojskowy, jaki posiadał za życia, to porucznik.
Źródło: IPN Radom
