Młodzi pięściarze po raz kolejny boksowali o Puchar im. Kazimierza Paździora. Kto zwyciężył?
W sobotę, 2 grudnia 2023 roku w hali MOSIR-u przy ulicy Narutowicza 9 odbył się XVI Turniej Bokserski o Puchar im. Kazimierza Paździora.
W trakcie wydarzenia obecni widzowie obejrzeli 25 walk turniejowych i 10 walk sparingowych w kategoriach od adepta do seniora. Do udziału w zawodach zgłosiło się 150 pięściarzy z całej Polski.
W najważniejszej walce turnieju o Puchar im. Kazimiera Paździora, rywalizujący w kat. do 70 kg Olaf Sarna z PACO Lublin pokonał Ksawerego Maciejewskiego z BTS Broń Radom i wywalczył główne trofeum.
Gratuluję. Jednocześnie wszystkim uczestnikom turnieju życzę, by sportowa kariera Kazimierza Paździora, mistrza olimpijskiego z Rzymu, honorowego obywatela Radomia była dla Was inspiracją i motywacją do dalszej ciężkiej pracy
przekazuje Radosław Witkowski, prezydent miasta.
Kim był Kazimierz Paździor?
Kazimierz Paździor to radomska legenda boksu. Pięściarz z Radomia stoczył 194 walki, z których 179 wygrał. W reprezentacji Polski występował 12 razy (10 zwycięstw). Dwukrotny mistrz Polski (1958 i 1960 r.), mistrz Europy (1957, Praga) i mistrz olimpijski (1960, Rzym). Urodził się 4 marca 1935 r. w Radomiu. Zmarł w czerwcu 2010 roku.
Początkowo (od 1952 r.) reprezentował Broń Radom, pracując w Zakładach Metalowych im. Generała Waltera. Przełomowym momentem w jego karierze sportowej było powołanie do wojska. Trafił do Lublina, gdzie organizowano sekcję bokserską. W 1957 r., po treningach CWKS Legia, został powołany do reprezentacji Polski na mecz z RFN. Zwycięska walka rozpoczęła jego wielką międzynarodową karierę.
W 1960 r. w Rzymie osiągnął największy sukces w historii radomskiego sportu, zdobywając złoty medal olimpijski. Igrzyska w Rzymie były ukoronowaniem jego krótkiej, bo trwającej niecałe 10 lat, kariery. W rok po sukcesie, w wieku 26 lat, będąc szczytu sławy, wycofał się z ringu.
Po zakończeniu kariery podjął studia i ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. W połowie lat 60. otrzymał propozycję szkolenia bokserów Zagłębia Lubin i przeprowadził się do Lubina, a następnie do Wrocławia.
W plebiscycie na najlepszego sportowca Ziemi Radomskiej XX wieku został zdecydowanym zwycięzcą. Tytuł honorowego obywatela nadany uchwałą Rady Miejskiej w Radomiu z dnia 23 lutego 2004 r.
