Kwiat rumianku został symbolem martyrologii polskiej wsi. Na 80. rocznicę zagłady wsi Michniów przygotowano symboliczną przypinkę.
Kwiat rumianku dawniej występował pospolicie w przydomowych ogródkach, na łąkach, pastwiskach i w lasach. Jest uniwersalną rośliną zielarską, ma działanie kojące, przyspiesza gojenie ran, leczy oparzenia.
Dwa płatki rumianku w kolorze czerwonym to symbol dwóch dni Zagłady Michniowa, ale i odniesienie do polskich barw narodowych.
– Pragniemy, aby przypinka kwiatu rumianku stała się symbolem pamięci o martyrologii mieszkańców polskiej wsi w czasie II wojny światowej. Przypnij rumianek 12 lipca w Dzień Walki i Męczeństwa Wsi Polskiej. Niech łączy nas pamięć – informuje Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskiej w Michniowie.
Obchody odbędą się 12 i 13 lipca w Michniowie. Oto program wydarzeń:
12 lipca 2023 r.
- 15.00 – Msza Święta
- 16.00 – wystąpienia zaproszonych gości
- 16.30 – złożenie wieńców na mogile pomordowanych mieszkańców Michniowa
- 17.00 – koncert Chóru Fermata
- 18.00 – zwiedzanie Mauzoleum
13 lipca 2023 r.
- 11.00 – Msza Święta dla mieszkańców Michniowa
- 16.00 – Leśna Droga Krzyżowa
- 17.00 – Msza polowa pod pomnikiem upamiętniającym zamordowanie rodziny gajowego Władysława Wikło
Historia pacyfikacji wsi Michniów
W 1939 roku w Michniowie mieszkało około 600 osób. Pod koniec 1939 i na początku 1940 roku do wsi przybyły rodziny wysiedlone z ziem wcielonych do III Rzeszy. Michniów, podobnie jak inne polskie ziemie włączone do Generalnej Guberni, był poddany intensywnej polityce grabieży ekonomicznej i demograficznej. Głównym obciążeniem dla rolników w Generalnej Guberni były kontyngenty, wprowadzone w 1940 roku. Kontyngenty były podnoszone co roku, a pobieranie ich w kolejnych latach odbywało się w brutalny i bezwzględny sposób.
Od momentu przybycia Jana Piwnika „Ponurego” do lasów siekierzeńskich na uroczysko Wykus w 1943 roku, działalność partyzancka wokół Michniowa wzrosła. W nocy z 2 na 3 lipca 1943 roku partyzanci z Wykusu zaatakowali niemiecki pociąg na stacji Łączna. Według meldunku Oberfeldkommandantur 603 Kielce, w wyniku ostrzału dwóch pociągów pasażerskich zginęło 8 osób, w tym 4 żołnierzy. Rannych zostało 30-40 osób, w tym 11 żołnierzy.
Źródła podają liczbę około 170 zabitych Niemców, co może być zdecydowanie przesadzone. 8 lipca 1943 roku odbyła się narada w Radomiu, na której Niemcy omówili szczegóły akcji pacyfikacyjnej w Michniowie. 11 lipca 1943 roku w niedzielne popołudnie grupa niemieckich oficerów policji przybyła do wsi samochodem i dokładnie obejrzała jej układ i położenie. 12 lipca, między trzecią a czwartą rano, Michniów został otoczony podwójnym pierścieniem. Posterunki wewnętrzne były ustawione wokół budynków, a zewnętrzne od wzgórz do lasu. Silnie uzbrojone punkty kontrolne znajdowały się w pobliżu dróg wylotowych na szosie Suchedniów – Bodzentyn. Nikt nie był wypuszczany ani wpuszczany do wsi. Niemiecka policja wkroczyła do wsi i rozpoczęła aresztowania, traktując zatrzymanych brutalnie. W trakcie akcji dochodziło do grabieży mienia mieszkańców. Dziewięć osób zostało wywiezionych do Kielc w celu przesłuchań. SS-Sturmscharführer Herman Weinub, prowadzący śledztwo, wystosował wnioski o wysłanie 8 aresztowanych osób do Auschwitz.
Ogólne straty mieszkańców Michniowa bezpośrednio lub pośrednio związane z pacyfikacją to : 211 zamordowanych. W dniu 27 maja 2010 r. Oddziałowa Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Krakowie przyjęła liczbę 204 ofiar pacyfikacji wsi w dniach 12 i 13 lipca 1943 r. (102 mężczyzn, 54 kobiety i 48 dzieci w wieku od 9 dni do 15 lat). Pozostałe 7 ofiar to osoby, które były w tym dniu aresztowane i straciły życie w obozach koncentracyjnych. Z najnowszych badań wynika, że liczba ofiar tej zbrodni może być większa, gdyż losy lokatorów, osób czasowo przebywających we wsi czy służby nie są do końca znane.
Źródło: martyrologiawsipolskich.pl / fot. ckinfo.pl
