15 lipca 1410 roku na polach Grunwaldu rozegrała się jedna z największych bitew średniowiecznej Europy. Wojska polsko-litewskie pod dowództwem króla Władysława Jagiełły i wielkiego księcia Witolda zmiażdżyły armię Zakonu Krzyżackiego, dowodzoną przez wielkiego mistrza Ulricha von Jungingena. To historyczne zwycięstwo, które osłabiło potęgę Krzyżaków, nie byłoby możliwe bez wkładu radomianina, Dobrogosta Czarnego z Odrzywołu, starosty radomskiego herbu Nałęcz, którego geniusz organizacyjny i inżynieryjny zapewnił strategiczną przewagę.
W grudniu 1409 roku, podczas narady w Brześciu nad Bugiem, król Jagiełło i Witold zaplanowali śmiałą kampanię przeciwko Zakonowi. Kluczowym elementem było zaskoczenie wroga poprzez szybką przeprawę przez Wisłę. To zadanie powierzono Dobrogostowi Czarnemu, który zimą 1409/1410 roku nadzorował ściśle tajną budowę mostu pontonowego w Puszczy Kozienickiej, niedaleko Radomia. Pracami kierował mistrz ciesielski Jarosław z Kozienic, a Dobrogost koordynował cały proces.
Zobacz też:
Most, oparty na około 150 łodziach, miał imponujące wymiary: 500 metrów długości i 2,4 metra szerokości. Był to pierwszy tego typu obiekt w tej części Europy, prawdziwy cud średniowiecznej techniki wojskowej, później nazywany w Europie „mostem polskim”. 29 czerwca 1410 roku elementy konstrukcji spławiono Wisłą do Czerwińska, gdzie w zaledwie pół dnia zmontowano most, umożliwiając przeprawę 18–25 tysięcy jazdy, 2–4 tysięcy piechoty oraz 8 tysięcy wozów. Ten błyskawiczny manewr zaskoczył Krzyżaków, którzy nie spodziewali się tak szybkiego ataku na ich terytorium. Po bitwie most rozebrano, by we wrześniu 1410 roku wykorzystać go ponownie pod Przypustem dla powracających wojsk.
Co ważne, Dobrogost Czarny nie ograniczał się wyłącznie do nadzoru nad budową mostu. Jako starosta radomski odpowiadał również za zaopatrzenie armii – organizował m.in. łowy w Puszczy Kozienickiej, zapewniając zapasy żywności dla wojska.
Źródło: x.com
