W najbliższy piątek, 7 października w Radomskiej Katedrze, po raz pierwszy będzie miała miejsce konsekracja wdów. Ta dawna forma życia konsekrowanego pań, przez pewien czas była nieobecna w Kościele. Przywrócił ją papież Jan Paweł II.
Jak podaje w wywiadzie z Radiem Plus, ks. Piotr Walkiewicz, były referent do spraw życia konsekrowanego Diecezji Radomskiej (obecnie proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu), w Kościele Katolickim jest wiele form życia konsekrowanego. Wśród nich są również wdowy konsekrowane.
Nie jest to nic nowego w Kościele. Dziewice konsekrowane czy pustelnicy byli obecni w Kościele od dawna. Wspominają o nich najstarsze pisma chrześcijańskie. Z czasem nastąpił długi okres zaniknięcia tych form życia konsekrowanego. Przypomniał o nich dopiero papież Jan Paweł II, w adhortacji Vita Consecrata. To przyczyniło się do ożywienia i powrotu do tych zapomnianych stanów życia konsekrowanego.
Będzie to 4 z kolei błogosławienie wdów w naszej diecezji. W Radomiu będzie ono miało miejsce po raz pierwszy.
Na dzień dzisiejszy w Diecezji Radomskiej jest 3 wdowy konsekrowane, 10 jest pobłogosławionych, natomiast dwie są w trakcie formacji. W tym roku do stanu wdów konsekrowanych będą przyjęte dwie panie.
Formacja wdów trwa przez okres trzech lat. Panie mają spotkania formacyjne raz w miesiącu. W tym czasie uczestniczą w rekolekcjach, różnych warsztatach, na których mogą zapoznać się z tą formą służby Bogu w Kościele. Ma to na celu rozeznanie, czy to ich powołanie.
Ceremonia zaślubin z Chrystusem, odbywa się podczas uroczystej Mszy Św. Wdowa oddaje Bogu całe swoje życie, swój stan i sytuację, w jakiej się znajduje. Przed księdzem biskupem, w obecności wiernych, przyrzeka Bogu życie w czystości do końca swojego żywota. Potem jest specjalna modlitwa konsekracyjna, a następnie biskup wręcza błogosławionej wdowie krzyż i brewiarz.
Po dokonaniu konsekracji, życie takich wdów jest właściwie takie, jak było wcześniej. Mieszkają ze swoimi rodzinami, lub same. Różnica polega na tym, że mają swój czas poświęcać nie tylko bliskim, ale przede wszystkim Bogu i Kościołowi. Nie mogą zapominać o obowiązkach stanu, a wiec o codziennym uczestnictwie we Mszy Św., jeżeli nic nie stoi na przeszkodzie, o odmawianiu modlitwy Kościoła, czyli Liturgii Godzin. Raz w miesiącu mają spotkania formacyjne, a raz w roku uczestniczą w trzydniowych rekolekcjach zamkniętych. Powinny też dużo pokutować, ofiarowywać Bogu swoje cierpienia w intencjach wynagradzających, służyć ludziom i Kościołowi, pełniąc czyny miłosierdzia. Muszą również dbać o formacje duchową, poprzez czytanie odpowiednich lektur, aby poszerzać swoją wiedzę religijną i budować bliską relację z Panem Bogiem.
Źródło: radioplus.com.pl
