Wydarzenia z 6 grudnia 1942 roku przeszły do historii jako zbrodnia w Ciepielowie. Wtedy właśnie niemieccy żandarmi dokonali rewizji w domach wielu polskich rodzin, które podejrzewane były o udzielanie pomocy żydom.
W październiku 1941 roku, generalny gubernator Hans Frank wydał zakaz udzielania pomocy żydom. Mimo to Polacy wciąż ratowali i udzielali pomocy zagrożonym rodzinom. Jeden z największych mordów dokonanych przez Niemców na Polakach ukrywających żydów miał miejsce w Starym Ciepielowie i Rekówce, dwóch wsiach w województwie mazowieckim.
Rano, 6 grudnia 1942 roku w Starym Ciepielowie niemieccy żandarmi dokonali rewizji domów rodzin Kowalskich, Obuchiewiczów i Kosiorów, podejrzewanych o udzielanie pomocy oraz schronienia żydom. W zabudowaniach rodziny Kosiorów Niemcy znaleźli dwie ukrywające się osoby. Wszyscy zostali wpędzeni do stodoły,
tam ich rozstrzelano a następnie podpalono stodołę.
Podobny los spotkał rodziny Kowalskich i Obuchiewiczów u których znaleziono ślady świadczące o udzielanej pomocy. Łącznie tego dnia Niemcy zamordowali 33 osoby, w tym 20 dzieci, z których najmłodsze miało zaledwie 7 miesięcy.
Żaden ze sprawców makabrycznej zbrodni nie został do odpowiedzialności karnej. Szczątki ofiar znajdują się w zbiorowym grobie ofiar terroru niemieckiego w Starym Ciepielowie.
Przedstawiciele Radomskiej Delegatury Instytutu Pamięci Narodowej, na czele z Panią Naczelnik Danutą Pawlik złożyli kwiaty i zapalili znicze w miejscach pamięci. Jednym z tych miejsc był grób Jana Kowalskiego – jedynego z rodziny Kowalskich, który ocalał dzięki temu, że nie było go w domu podczas tragicznych wydarzeń.
Drugim miejscem były tzw. Górki Ciepielowskie w których Niemcy dokonywali mordów na mieszkańcach Ciepielowa i okolic. W tym miejscu stoi pomnik pomordowanych ofiar.
Źródło informacji i foto: IPN
