W nocy z 21 na 22 października 1914 roku w okolicach Lasek i Anielina niedaleko Pionek rozpoczęła się jedna z pierwszych i najbardziej krwawych bitew stoczonych przez Legiony Polskie Józefa Piłsudskiego podczas I wojny światowej.
Początkowo działania miały charakter rozpoznawczy – I Brygada Legionów pod dowództwem Piłsudskiego prowadziła nocne zwiady, przygotowując się do starcia z wojskami rosyjskimi. Już 22 października dowództwo austriackiego korpusu, w skład którego wchodzili legioniści, wydało rozkaz bezpośredniego włączenia się do walki. Tego dnia doszło do bitwy z batalionami rosyjskiego 10. Pułku Strzelców.
Walki pod Laskami i Anielinem trwały kilka dni – 22, 23 i 24 października. Starcia prowadzone były w niezwykle trudnych warunkach, z użyciem karabinów maszynowych i artylerii rosyjskiej. Legioniści, mimo znacznej przewagi liczebnej przeciwnika, stawiali zacięty opór. Straty po obu stronach były wysokie, a natarcie wojsk austriackich, wspieranych przez polskie oddziały, ostatecznie się załamało. Mimo to żołnierze Piłsudskiego nie opuścili zdobytych pozycji. Dopiero w nocy z 26 na 27 października, aby uniknąć oskrzydlenia, legioniści zostali zmuszeni do odwrotu ze wsi Laski.
Bitwa pod Laskami i Anielinem była jednym z pierwszych poważnych sprawdzianów bojowych Legionów Polskich. Choć militarnie nie przyniosła przełomu, miała ogromne znaczenie moralne – ukazała determinację Polaków w walce o wolność, a także ugruntowała autorytet Józefa Piłsudskiego jako dowódcy.
Dziś o tamtych wydarzeniach przypomina pomnik legionistów poległych w bitwie, znajdujący się w Pionkach.
