2 lata temu zmarł bp Adam Odzimek. Pochodził z Radomia. Należał do parafii św. Jana Chrzciciela. Tu był ochrzczony i w późniejszych latach służył jako ministrant. Od czasu powstania diecezji radomskiej był jej biskupem pomocniczym. Wykładał Pismo Święte w WSD w Radomiu. Zainicjował coroczne piesze pielgrzymki w intencji trzeźwości do Niepokalanowa.
Bp Adam Odzimek urodził się 7 października 1944 r. w Radomiu, w rodzinie robotniczej Piotra i Janiny z domu Kępczyńskiej. Został ochrzczony w kościele farnym. Po zakończeniu II wojny światowej jego rodzina przeprowadziła się na tereny województwa wrocławskiego. Tam w Złotym Stoku przyszły biskup rozpoczął edukację szkolną. Od 1952 r. kontynuował ją w Radomiu. W 1962 r. ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Syrokomli, uzyskując świadectwo dojrzałości. Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu.
W 1964 r., gdy był na początku trzeciego roku formacji seminaryjnej został wcielony przez władze komunistyczne do zasadniczej służby wojskowej, którą przez 2 msc. odbywał w Gubinie, a potem przez prawie 2 lata w Opolu.
Po zakończeniu służby wojskowej powrócił do seminarium i kontynuował studia filozoficzne. 23 lutego 1969 r. przyjął święcenia diakonatu, a 31 maja święcenia kapłańskie.
Po święceniach został skierowany na zastępstwo do parafii w Bardzicach. W 1969 r. posługiwał jako wikariusz w parafii Szewna. Był tam do 1972 r. W tym samym roku rozpoczął studia biblijne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które ukończył obroną pracy magisterskiej. W czasie wakacyjnej przerwy studenckiej podjął zastępstwa w dwóch parafiach: Skotniki Koneckie (1973 r.) i Modliborzyce (1976 r.). W końcowym etapie studiów i w trakcie przygotowań pracy doktorskiej pełnił posługę wikariusza w parafii Białaczów (1977 r.), a w latach 1977 – 1978 w parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Skarżysku-Kamiennej. Studia biblijne ukończył uzyskując tytuł doktora teologii w zakresie nauk biblijnych. Zaraz potem został mianowany wykładowcą Nowego Testamentu w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu.
Od 1980 do 1983 r. studiował w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. Po jego ukończeniu uzyskał licencjat z Pisma Świętego. W 1984 r. wybrał się w podróż do Ziemi Świętej, gdzie przebywał 4 miesiące. Gdy powrócił do diecezji, ponownie zaczął prowadzić wykłady z Pisma Świętego.
20 kwietnia 1985 r. został mianowany biskupem pomocniczym diecezji sandomiersko-radomskiej i tytularnym Tadamata.
Sakrę biskupią przyjął z rąk kard. Józefa Glempa, 12 maja 1985 r. przed konkatedrą radomską. Była to pierwsza konsekracja biskupia w dziejach Radomia. Jego zawołaniem biskupim były słowa: „Ne deficiant fides caritasque” („Aby wiara i miłość były mocne”).
W latach osiemdziesiątych z jego inicjatywy zaczęły się odbywać w Radomiu spotkania biblijne, które miały miejsce w kościele Matki Bożej Miłosierdzia.
W 1986 r. został prałatem archidiakonem Kapituły Katedralnej w Sandomierzu. W tym samym roku zaczął też pełnić funkcję dziekana Kapituły Konkatedralnej św. Kazimierza w Radomiu, a od 1992 r. Kapituły Katedralnej w Radomiu. Od 1988 r. do 1998 był przewodniczącym Komisji Episkopatu Polski do Spraw Trzeźwości. Wprowadził coroczne pielgrzymki w intencji trzeźwości do Niepokalanowa
25 marca 1992 r. został ustanowiony biskupem pomocniczym nowo powstałej diecezji radomskiej. Wykładał przedmioty biblijne w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu oraz w Radomskim Instytucie Teologicznym UKSW w Radomiu. Jego zainteresowania naukowe obejmowały Ewangelie Synoptyczne i Pisma Janowe.
28 kwietnia 2000 r. został honorowym obywatelem gminy Wieniawa.
7 października 2019 r., po osiągnięciu wieku emerytalnego złożył na ręce papieża Franciszka rezygnację z pełnienia posługi biskupa pomocniczego diecezji radomskiej.
Ostatnie lata życia spędził walcząc z postępującą choroba nowotworową. 9 lutego 2022 r. trafił do radomskiego szpitala. Zmarł w swoim mieszkaniu, 13 marca 2022 r.
Źródła: diecezja.radom.pl / fara.radom.pl
Foto: diecezja.radom.pl
