Chrzest Pański to święto obchodzone w pierwszą niedzielę po uroczystości Objawienia Pańskiego. Zamyka okres Bożego Narodzenia, jednak w polskiej tradycji jeszcze do 2 lutego nawiedzane są szopki i śpiewane kolędy. Poprzez Chrzest naszego Pana Jezusa Chrystusa uwidocznia się objawienie Trójcy Świętej, tzw. epifania trynitarna.
Pan Jezus rozpoczyna misję, która jest wypełnieniem słów proroka Izajasza: Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi ledwo tlejącego się knotka. On rzeczywiście przyniesie Prawo. Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy.
Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności. (Iz 42, 1-4. 6-7)
Święto Chrztu Pańskiego wywodzi się z liturgii Kościoła wschodniego. Do liturgii rzymskiej wprowadził je Papież Pius XII i od 1955 r. jest ono obchodzone pod nazwą wspomnienie Chrztu Pana Jezusa. Pius XII ustanowił je na 13 stycznia, a po Soborze Watykańskim II (1969 r.) święto przeniesiono na pierwszą niedzielę po Objawieniu Pańskim.
W czasie Chrztu Świętego w Jordanie, Pan Jezus został namaszczony przez Ducha Św., tym samym Bóg Ojciec objawił ludzkości, kim jest Jezus z Nazaretu. W tej rzece rozpoczęło się posłannictwo Syna Bożego jako Mesjasza – Zbawiciela świata.
Poprzez Chrzest Jezusa uwidocznia się objawienie Trójcy Świętej, tzw. epifania trynitarna. Bóg Ojciec przemawia, Syn Boży jest w ludzkiej postaci, a nad Nim pojawia się Duch Święty w postaci gołębicy.
Pan Jezus przyjął Chrzest św., chociaż go wcale nie potrzebował, ponieważ nie miał żadnego grzechu. Razem z grzesznikami wszedł jednak do rzeki Jordan, by dostąpić oczyszczenia. Przez to uniżenie, zrównał się z grzesznym człowiekiem i wziął na siebie jego grzechy. W ten sposób woda została uświęcona, a człowiek wywyższony.
To ważne wydarzenie miało miejsce wtedy, gdy Chrystus miał 30 lat. Żydowski zwyczaj nakazywał, że mężczyźni mogą występować publicznie przed ludem i nauczać, gdy osiągną ten wiek. Uważano bowiem, że wtedy właśnie mężczyźni stają się dojrzali.
Moment przyjęcia Chrztu św. przez Pana Jezusa, przedstawiają wszyscy czterej ewangeliści: św. Mateusz, św. Marek, św. Łukasz i św. Jan:
Św. Mateusz tak to przedstawia: ”Wtedy przybył do Jana nad Jordan Jezus z Galilei, aby od niego przyjąć chrzest. Jan jednak bronił Mu tego, mówiąc: „To ja powinienem przyjąć chrzest od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie? „ Odpowiadając, Jezus rzekł mu: „Zgódź się jednak, bo tak właśnie godzi się nam w pełni wykonać wszystko, co związane ze sprawiedliwością „ Wówczas się zgodził. Zaraz po chrzcie wyszedł Jezus z wody. I oto otwarły się Mu niebiosa i zobaczył Ducha Bożego, jakby gołębice, zstępującego na Niego. I nagle z tych niebios głos zaczął mówić: „To jest mój Syn umiłowany. W Nim złożyłem swoje postanowienia „.”
U Św. Marka Chrzest Jezusa tak jest opisany: ”Jak herold wołał: „Idzie za mną mocniejszy ode mnie! Nie jestem godny, aby się schylić i rozwiązać rzemień u Jego sandałów. Ja ochrzciłem was wodą, On was ochrzci w Duchu Świętym. „W tym czasie przyszedł Jezus z galilejskiego Nazaretu i przyjął od Jana chrzest w Jordanie. Gdy tylko wyszedł z wody, zobaczył, jak otwierają się niebiosa i Duch jako gołębica zstępuje na Niego. Rozległ się wtedy z nieba głos: „Ty jesteś moim Synem umiłowanym. W Tobie złożyłem swoje postanowienia„.”
Św. Łukasz najkrócej opisuje moment Chrztu Pana Jezusa: ”Gdy cały lud otrzymał chrzest i kiedy również Jezus przyjął chrzest i modlił się, otwarło się niebo i Duch Święty w cielesnej postaci, jako gołębica, zstąpił na Niego, a z nieba rozległ się głos: „Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie złożyłem swoje postanowienia„.”
Św. Jan pisze: ”Następnego dnia ujrzał (Jan Chrzciciel) Jezusa zbliżającego się do siebie. Powiedział wtedy: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. To On jest Tym, o którym powiedziałem: Za mną idzie Mąż, który już przede mną się stał, bo był wcześniej niż ja. Ale ja Go nie znałem. Ja udzielający chrztu w wodzie, przyszedłem po to, aby On został objawiony Izraelowi. Jan wygłosił wtedy takie świadectwo: „Widzę Ducha, który zstępuje z nieba, jak gołębica. Oto zatrzymał się nad Nim! Ja go nie znałem. To ten, który mnie posłał, bym chrzcił w wodzie, rzekł mi: Gdy zobaczysz, że Duch zstępuje i zatrzymuje się nad kimś, to będzie Ten, który udziela chrztu w Duchu Świętym. Ja to widzę i oświadczam: On jest Synem Boga.”
W czasie Chrztu Pana Jezusa, zstępuje na Niego gołębica, która jest symbolem Ducha Świętego. Jest to także znak miłości i miłosierdzia Boga. W księdze Rodzaju to właśnie gołębica ogłasza koniec potopu, który był karą Bożą dla grzeszników.
Treść tajemnicy tego święta wyjaśnia św. Grzegorz z Nazjanu (†390), który głosił: „Chrystus daje się oświecić (ochrzcić). […] I my zstąpimy z Nim razem, byśmy z Nim również mogli wznieść się w górę. Jan chrzci, a oto Jezus przychodzi, aby uświęcić samego Chrzciciela i bardziej jednak jeszcze, aby starego Adama pogrzebać w falach wody, aby uświęcić wody Jordanu. On sam był duchem i ciałem. Dlatego wszyscy, którzy w przyszłości mieli być ochrzczeni, z ducha i wody, mieli otrzymać świętość”.
Słowo chrzest oznacza zanurzenie, obmycie. Każdy chrześcijanin przyjmując chrzest św. staje się dzieckiem Bożym, wchodzi w tajemnice Boga w Trójcy Świętej Jedynego i w tajemnice Jego miłości. Zostaje także uwolniony z niewoli zła i grzechu pierworodnego. Rozpoczyna nowe życie, w Chrystusie i staje się „umiłowanym synem Ojca”. To nowe życie polega na pełnieniu woli Bożej.
W niedzielę Chrztu Pańskiego, w czasie Mszy św. odnawiane są przyrzeczenia chrzcielne i wierni są kropieni wodą święconą.
Źródło: paulus.org.pl / stacja7.pl / niezbednik.niedziela.pl / ekspreshomiletyczny.pl / Biblia Pierwszego Kościoła
Foto: gosc.pl
