Św. Maksymilian Maria Kolbe obchodzi swoje wspomnienie liturgiczne 14 sierpnia. Jest to dzień jego męczeńskiej śmierci i narodzin dla niebios. Był kapłanem w zakonie franciszkańskim i jednym z największych apostołów maryjnych, propagatorem Cudownego Medalika, założycielem Rycerstwa Niepokalanej.
Św. Maksymilian urodził się 8 stycznia 1884 r. w Zduńskiej Woli. Na chrzcie św., który odbył się w dniu jego narodzin, rodzice nadali mu imię Rajmund.
Pochodził z ubogiej rodziny, przesiąkniętej duchem katolickim i polskim. Jego rodzice należeli do Trzeciego Zakonu św. Franciszka z Asyżu, zaś jeden z braci, Juliusz działał w konspiracji.
Od najmłodszych lat, Rajmund wyróżniał się szczególnym nabożeństwem do Matki Bożej. Pewnego dnia, gdy był w kościele na modlitwie, ukazała mu się Najświętsza Dziewica Maryja z dwiema koronami w dłoniach. Jedna była koloru białego i oznaczała czystość, a druga czerwona i zapowiadała męczeństwo. Gdy Maryja zapytała go, którą wybiera, odpowiedział, że obie.
Był też niezwykle uzdolniony, sam uczył się czytania, pisania i rachunków, najbardziej lubił matematykę. W 1907 r. razem ze starszym bratem Franciszkiem wstąpił do Niższego Seminarium we Lwowie. Nowicjat rozpoczął 4 października 1910 r., przy obłóczynach otrzymał imię Maksymilian Od 1912 r. do 1919 r. studiował filozofię i teologię w Rzymie. Studia ukończył z dwoma dyplomami doktoratu. W wolnych chwilach oddawał się ulubionym studiom fizycznym. Napisał nawet artykuł pt. Etereoplan o pojeździe międzyplanetarnym, który zaprojektował w oparciu o newtonowskie prawo akcji i reakcji.
W 1914 r. złożył śluby wieczyste i przybrał jeszcze dodatkowe imię Maria. 28 kwietnia 1918 r. otrzymał świecenia kapłańskie.
W czasie swojego siedmioletniego pobytu w Rzymie, był świadkiem wielkich manifestacji antykatolickich, zorganizowaną przez masonów z okazji 200. rocznicy ich założenia. Postanowił wówczas założyć Rycerstwo Niepokalanej (Militia Immaculatae). Członkowie Rycerstwa mieli codziennie powierzać Niepokalanej los grzeszników, zwłaszcza schizmatyków, heretyków i masonów i oddawać się całkowicie na służbę Najświętszej Maryi Panny. Znakiem zewnętrznym oddania Niepokalanej jest noszenie Cudownego Medalika. Celem MI było uświęcenie każdej duszy, zdobycie całego świata dla Niepokalanej.
Po powrocie do Polski w 1919 r. zaczął wydawać miesięcznik „Rycerz Niepokalanej”, najpierw w Krakowie, potem w Grodnie, a następnie w nowo powstałym klasztorze, w Niepokalanowie. Nakład tego katolickiego czasopisma osiągał nawet 70 000 egzemplarzy. Od 1933 r. dom wydawniczy w Niepokalanowie zaczął również wydawać „Rycerzyka Niepokalanej”, a od 1935 r. pismo codzienne „Mały Dziennik”, natomiast od 1938 r. „Małego Rycerza Niepokalanej”.
Tymczasem o. Maksymilian, w latach 1930 – 1936, odbył podróż misyjną do Japonii. Niedaleko Nagasaki założył klasztor franciszkański i tam wydawał „Rycerza Niepokalanej” po japońsku. Otworzył tam również Niższe Seminarium Duchowne.
Do Polski powrócił w 1936 r. Odbywała się wówczas kapituła prowincjonalna, na której został wybrany przełożonym polskiego Niepokalanowa.
Na początku II wojny światowej został dwukrotnie aresztowany przez gestapo, wraz z kilkoma braćmi. Przy pierwszym aresztowaniu, po kilku miesiącach pobytu w obozach przejściowych: w Amtitz, Ostrzeszów, wszyscy zostali cudownie zwolnieni. Miało to miejsce w dniu Święta Niepokalanego Poczęcia NMP. Za drugim razem o. Maksymilian wraz z 4 ojcami zostali aresztowani i wywiezieni do Warszawy, do więzienia na Pawiaku, gdzie został pobity za posiadanie koronki. Następnie wywieziono go do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Dał tam heroiczne świadectwo miłości bliźniego. Dobrowolnie zgłosił się na śmierć głodową za jednego z 10 wyznaczonych przez hitlerowców więźniów, po tym jak jeden z więźniów uciekł. Tym uratowanym przez o. Maksymiliana więźniem był Franciszek Gajowniczek, który dożył 94 lat. Ojciec Maksymilian został uśmiercony zastrzykiem z fenolu, w przeddzień uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Jego ciało spalono w krematorium i prochy rozrzucono.
17 października 1971 r. papież Paweł VI dokonał jego uroczystej beatyfikacji, natomiast 10 października 1982 r. Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił go świętym.
Źródło: „O cudownym Medaliku ze św. Maksymilianem” – Józef Maria Kaźmierczak OFMConv
foto: pl.wikipedia.org
