Ostatnia niedziela listopada – rozpoczyna się adwent – czas przygotowania poprzez pokutę i oczyszczenie na Narodzenie Pana Jezusa. Jest to także czas oczekiwania na koniec czasów i ostateczne przyjście Jezusa Chrystusa. Okres ten rozpoczyna nowy rok liturgiczny w Kościele Katolickim i jest bogaty w symbolikę.
Słowo adwent pochodzi z języka łacińskiego “adventus” i oznacza przyjście, przybycie. Adwent rozpoczyna nowy rok liturgiczny w kościele katolickim. Trwa od 23 do 28 dni i obejmuje 4 kolejne niedziele. Pod względem teologicznym adwent wyraża oczekiwanie Kościoła na podwójne przyjście Chrystusa. Pierwszy okres (trwa od początku adwentu do 16 grudnia) i kładzie szczególny akcent na ostateczne przyjście Jezusa, zwany Paruzją. Natomiast ostatni tydzień to bezpośrednie przygotowanie do pierwszego przyjścia na ziemię, obiecanego przez Boga, Mesjasza.
W okresie Adwentu czytane są teksty liturgiczne, ukazujące postacie Starego i Nowego Testamentu, przez których życie i działalność Pan Bóg zapowiadał i przygotowywał świat na przyjście Syna Bożego: Maryję, Jana Chrzciciela, Izajasza.
W czasie całego Adwentu, z wyjątkiem niedziel i uroczystości Niepokalanego Poczęcia NMP (8 grudnia) w kościele odprawiane są Msze św. ku czci Najświętszej Maryi Panny, zwane Roratami. Nazwa ta pochodzi od łacińskich słów pieśni, która jest często śpiewana na początku Mszy – Rorate caeli desuper (Spuśćcie rosę, niebiosa). Roraty są odprawiane przed świtem, co ma oznaczać, że zanim Chrystus (Światłość Prawdziwa) przyszedł na ziemię, świat ogarniały ciemności grzechu. Zwyczajem jest to, że wierni przychodzą na Roraty ze świecami, zaś dzieci przynoszą specjalne lampiony, żeby je zaświecić podczas Mszy św. i powracać z tym światłem do swoich domów.
Świeca jest symbolem chrześcijanina. Wosk wyobraża ciało, knot – duszę, a płomień odzwierciedla światło Ducha Świętego płonące w duszy człowieka.
W czasie Mszy Roratniej przy ołtarzu umieszcza się dodatkową, ozdobną świecę, zwaną roratką. Jest ona symbolem Najświętszej Maryi Panny, która niesie ludziom Chrystusa – Światłość prawdziwą. Roratka jest przewiązana niebieską lub białą kokardą, co ma przypominać o niepokalanym poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Zielona gałązka nawiązuje do proroctwa dotyczącego Maryi: „Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański…”(Iz 11, 1-2). Eucharystia rozpoczyna się przy zgaszonych światłach, które są zapalane dopiero w czasie odśpiewania uroczystego hymnu „Chwała na wysokości Bogu” . Jest on śpiewany podczas Rorat każdego dnia, przez cały okres Adwentu.
Według wybitnego historyka kościoła, dominikanina Abrahama Bzowskiego, początek Rorat przypada na XIII w. Podobno ich odprawianie wprowadził książę Przemysł I Pobożny, w Poznaniu, natomiast w Krakowie wprowadził je Bolesław Wstydliwy, były one odprawiane na prośbę św. Kingi.
Jak podają stare kroniki, kiedyś istniał zwyczaj, że przed rozpoczęciem Mszy św. Roratniej, która była odprawiana w Katedrze na Wawelu, król niósł w ręku pięknie ozdobioną świecę, którą następnie niósł do ołtarza Matki Bożej i umieszczał na stojącym na środku lichtarzu. Po nim swoje świece przynosili przedstawiciele wszystkich stanów, a gdy je zapalali, mówili na głos: ”Gotów jestem na sąd Boży”. Poprzez to wyrażali, że są gotowi i oczekują na przyjście Pana Jezusa.
Zwyczajem adwentowym jest także umieszczenie wieńca z czterema świecami, które oznaczają cztery niedziele Adwentu. Wieniec adwentowy jest wyobrażeniem jedności rodziny, duchowo przygotowującej się na przeżycie świąt Bożego Narodzenia. Wraz z upływem kolejnych tygodni podczas Mszy Roratniej zapalane są odpowiednie liczby świec. W pierwszym tygodniu adwentu zapala się jedną świecę, w drugim dwie, w trzecim trzy, a w czwartym wszystkie cztery.
Pierwsza ze świec jest symbolem przebaczenia przez Boga, Adamowi i Ewie grzechu nieposłuszeństwa; druga – symbolizuje wiarę Ojców Izraela w dar Ziemi Obiecanej; trzecia jest symbolem radości króla Dawida świętującego przymierze z Bogiem. Czwarta – ostatnia świeca symbolizuje nauczanie proroków, którzy zapowiadali przyjście Mesjasza i jego królestwa.
Zarówno świece, jak i lampiony wyrażają czuwanie i nawiązują do ewangelicznych przypowieści m.in. o pannach mądrych i głupich.
III Niedziela Adwentu, jest zwana Niedzielą Radości – z łaciny – Niedzielą GAUDETE. Nazwa ta pochodzi od słów antyfony na wejście: „Gaudete in Domino”, czyli „Radujcie się w Panu”. Jest zwana także Niedzielą Różową, ze względu na kolor szat liturgicznych, które tego dnia mogą być w kolorze różowym, a nie fioletowym, jak w inne niedziele Adwentu. Czytania liturgiczne tej niedzieli są przepełnione radością z powodu bliskiego przyjścia Chrystusa i z odkupienia, jakie ze sobą przynosi.
źródła: brewiarz.pl / stacja7.pl / niedziela.pl / tvp.info
Foto: pl.wikipedia.org
