Dzień modlitwy o dar beatyfikacji sługi Bożego bp Piotra Gołębiowskiego odbędzie się w pierwszą sobotę listopada, w kościele w Jedlińsku. Dzień ten został wyznaczony podczas rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego. Bp Gołębiowski był Pasterzem Diecezji Sandomierskiej w czasach komunizmu. Przez ówczesne władze był prześladowany. Zawsze stał przy boku Prymasa Tysiąclecia. Ze względu na charakter swojej pracy duszpasterskiej nazywany był: „Biskupem Maryjnym”. Opublikował ponad 650 kazań i pism teologiczno-duszpasterskich.
W sobotę 4 listopada, mieszkańcy Jedlińska oraz diecezjanie, będą się modlić o rychłą beatyfikację sługi Bożego ks. bp Piotra Gołębiowskiego. Msza św. w tej intencji będzie sprawowana o godz. 11.00 w kościele pw. św. Apostołów Piotra i Andrzeja. Będzie jej przewodniczył ks. bp Marek Solarczyk.
Jak informuje w rozmowie z Radio Plus, ks. Henryk Ćwiek, emerytowany proboszcz jedlińskiej parafii, po Mszy św. będzie udostępniona do zwiedzenia, izba pamięci poświęconej bp Piotrowi Gołębiowskiemu.
Biskup Piotr Gołębiowski urodził się 10 czerwca 1902 r. w Jedlińsku k. Radomia. 22 czerwca 1902 r. został ochrzczony w kościele parafialnym w Jedlińsku. Otrzymał imiona Piotr – Paweł. Był synem Jana Gołębiowskiego i Heleny, pochodzącej ze szlacheckiej rodziny Piątków. Jej dziadek Maxym Piątek był burmistrzem Jedlińska w XIX w. Ojciec Piotra z zawodu był szewcem. Prowadził zakład szewski, posiadał także gospodarstwo rolne, w którym pomagała mu żona.
W wychowaniu dzieci pomagała rodzona siostra Heleny, która dzięki swojej dużej religijności wywarła znaczny wpływ na wychowywanie przyszłego biskupa.
Piotr Gołębiowski rozpoczął edukację w 1910 r. w szkole elementarnej w Jedlińsku, którą ukończył w 1913 r. Potem uczył się w progimnazjum Wojciechowicza w Radomiu, przekształconego później w gimnazjum im. Jana Kochanowskiego.
17 czerwca 1919 r. złożył egzamin uzupełniający, po którym został przyjęty na II kurs Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. Był uważany za niezwykle zdolnego alumna, dlatego władze diecezjalne wysłały go do Rzymu na Papieski Uniwersytet Gregorianum, gdzie studiował filozofię i teologię.
Święcenia kapłańskie przyjął 14 października 1923 r. w katedrze sandomierskiej z rąk ks. bp Pawła Kubickiego. Jeszcze tego samego roku wyjechał na dalsze studia do Rzymu. Po pięciu latach studiowania zdobył 2 doktoraty. 13 lipca 1925 r. z filozofii, a 25 czerwca 1928 r. z teologii.
Po powrocie do kraju, przez rok był wikariuszem w katedrze sandomierskiej. W 1929 r. otrzymał nominację na profesora Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. Wykładał tam teologię moralną. W 1934 r. mając problemy zdrowotne, poprosił o zwolnienie z tej funkcji. 16 sierpnia 1941 roku ksiądz Gołębiowski otrzymał nominację na probostwo w Baćkowicach koło Opatowa, gdzie prowadził głównie pracę duszpasterską.
W czasie II wojny światowej, na swojej plebani prowadził tajne komplety dla młodzieży. 23 lipca 1945 r. został przeniesiony na stanowisko rektora przy kościele św. Trójcy w Radomiu. Pracował tam przez dwa lata. Prowadził wykłady dla młodzieży szkolnej, także w języku francuskim i włoskim.
Od 14 kwietnia 1947 r. do 28 marca 1951 r. był duszpasterzem w Koprzywnicy. Stamtąd został przeniesiony do pracy w Seminarium Diecezjalnym w Sandomierzu. Wykładał tam teologię moralną.
3 czerwca 1957 r. papież Pius XII mianował go biskupem pomocniczym sandomierskim.
Od 6 stycznia 1967 r. samodzielnie kierował diecezją. Po śmierci bp. sandomierskiego Jana Lorka przez rok był Wikariuszem Kapitulnym, zaś później Administratorem Apostolskim Diecezji Sandomierskiej. Doprowadził do koronacji 3 słynących łaskami obrazów Matki Bożej – w Studziannie (1968 r.), w Wysokim Kole (1974 r.) i w Błotnicy ( 1977 r.)
Jego zdecydowana i odważna postawa podczas podsycanego przez komunistyczne władze 6-letniego konfliktu o parafię w Wierzbicy, doprowadziła do uspokojenia sytuacji i zachowania parafii w łączności z Kościołem katolickim. Władze komunistyczne ukarały go za to, nie wyrażając zgody na jego nominację na ordynariusza sandomierskiego. Odmówiono mu także wydania paszportu, gdy chciał wyjechać na obrady Soboru Watykańskiego II. Szykanowano też diecezję poprzez wcielanie do wojska alumnów, czy ograniczenie przydziału papieru dla kurii.
10 czerwca 1977 r., ks. Bp Gołębiowski wystosował pismo urzędowe do papieża Pawła VI z prośbą o zwolnienie z obowiązków Administratora Apostolskiego. Na początku 1980 r., zwracając się do papieża Jana Pawła II poprosił o zwolnienie z obowiązków kierowania diecezją. Prośbę swą motywował przebytą ciężką chorobą serca i pogarszającym się stanem zdrowia.
Zmarł w niedzielę 2 listopada 1980 r. podczas Mszy Świętej celebrowanej w Kaplicy Sióstr Służek N.M.P. Niepokalanej w Nałęczowie. Został pochowany w katedrze sandomierskiej.
Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się w kwietniu 1994 r. Faza diecezjalna zakończyła się 4 lipca 1998 r. Obecnie dalsza część procesu przebiega w Rzymie, gdzie znajdują się akta sprawy.
W 2015 roku bp Henryk Tomasik zatwierdził litanię do Sługi Bożego biskupa Piotra Gołębiowskiego. Można ją odmawiać prywatnie.
Z inicjatywy ks. Alberta Warso, wicepostulatora procesu beatyfikacyjnego a także jednego z pracowników watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary, przygotowano również książeczkę z tekstami modlitw o beatyfikację sługi Bożego bp Piotra Gołębiowskiego
Wiadomości o łaskach otrzymanych za wstawiennictwem Sługi Bożego można przesyłać na adres: Kuria Diecezji Radomskiej, ul. Malczewskiego 1, 26-600 Radom, lub na [email protected].
Źródła: radioplus.com.pl / diecezja.radom.pl / dziedzictwoekai.pl
Foto: diecezja.radom.pl
