Święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest upamiętnieniem wydarzenia sprzed prawie dwóch tysięcy lat, kiedy to Matka Boża została z ciałem i duszą wzięta do niebios przez anioły. Obchodzone jest 15 sierpnia i jest największym świętem Maryjnym. W Polsce znane również z nazwy Matki Bożej Zielnej.
Jak podają najstarsze zapiski historyczne, zaśnięcie i wniebowzięcie Świętej Bożej Rodzicielki miało miejsce 15 lat po wniebowstąpieniu Pana Jezusa, w 48 r. po Chrystusie. Stara tradycja głosi, że Apostołowie zostali natchnieni przez Ducha św., aby się zebrali w Jerozolimie i tam towarzyszyli Maryi w Jej ostatnich chwilach życia ziemskiego. Gdy Matka Boża zasnęła, widzieli chóry aniołów i słyszeli ich śpiew. Ciało Najświętszej Maryi Panny zostało złożone w grobowcu w Getsemani koło Jerozolimy. Przez trzy dni rozbrzmiewały tam hymny anielskie. Po tym czasie do grobu przybył powracający z Indii apostoł Tomasz, z zamiarem ujrzenia ciała Maryi. Na jego prośbę grób otwarto, ale było tam tylko prześcieradło, którym ciało było owinięte. Unosił się z niego piękny zapach. Wszyscy zrozumieli, że ciało Najświętszej Maryi Panny, z którego ciało ludzkie przyjął Syn Boży, zostało wzięte do niebios w stanie uwielbionym, gdyż było nieskażone grzechem, dziewicze i niepokalane.
Uroczystość Wniebowzięcia NMP wiąże się z tradycją liturgiczną, podczas której oddawano hołd Matce Bożej i święcono na Jej cześć zioła i kwiaty lecznicze. Zwyczaj ten zapoczątkowano w IX wieku. Od tamtego czasu w święto Wniebowzięcia poświęca się zioła, kwiaty, kłosy zbóż i owoce. W niektórych źródłach można odnaleźć informację, że robiło się tak na pamiątkę tego, że w grobie Matki Bożej znajdowały się pachnące róże. Inne tłumaczyły to faktem, że Maryja była najpiękniejszym kwiatem, jaki istniał kiedykolwiek na ziemi i dlatego kwiaty święci się jako symbole Najświętszej Maryi Panny.
Zarówno piękne kwiaty, jak i pachnące zioła, oraz dojrzałe kłosy zbóż, a także dorodne owoce symbolizują duchową pełnię Maryi, która jest jak „najdorodniejszy ziemski owoc”.
1 listopada 1950 r. prawda teologiczna o Wniebowzięciu NMP wraz z ciałem i duszą, została oficjalnie zdefiniowana przez papieża Piusa XII, zw. wielkim papieżem maryjnym i ogłoszona dogmatem. Podczas tego ważnego orzeczenia, w Bazylice św. Piotra w Rzymie obecnych było ponad 1600 biskupów i rzesze wiernych przybyłych z całego świata.
Treść dogmatu o Wniebowzięciu:
Ku chwale Boga Wszechmogącego (…) ku uczczeniu Jego Syna, nieśmiertelnego Króla Wieków i zwycięzcy grzechu i śmierci, ku pomnożeniu chwały dostojnej Jego Matki, ku uwielbieniu i radości całego Kościoła, powagą Chrystusową, świętych Apostołów Piotra i Pawła i naszą własną ogłaszamy (…) jako dogmat przez Boga objawiony, iż Niepokalana Bogarodzica, zawsze Dziewica, Maryja, dokonawszy okresu swego życia ziemskiego, została wzięta z ciałem i duszą do niebieskiej chwały.
Święto Wniebowzięcia NMP, w różnych rejonach świata występuje pod rozmaitymi nazwami: Zaśnięcie, Odpocznienie, Przejście Najświętszej Maryi Panny.
15 sierpnia w Polsce obchodzimy także rocznicę „Cudu nad Wisłą”, kiedy to wojska polskie zwyciężyły w starciu z sowietami w 1920 r. i dzięki temu Europa została ocalona od zalewu bolszewizmu.
Foto: pl.wikipedia.org
