Józef Kuraś „Ogień” urodził się 23 października 1915 w Waksmund (pow. Nowy Targ, woj. krakowskie). Pochodził z rodziny chłopskiej, zdobył wykształcenie średnie. Przed wojną był działaczem ludowym, tak jak jego ojciec. Odbył służbę wojskową w Sanoku, a następnie przez rok w strażnicy KOP. Podczas I wojny światowej walczył pod Birczą, następnie powrócił w rodzinne strony i od listopada 1939 działał w konspiracji oraz w szeregach Konfederacji Tatrzańskiej.
Od drugiej połowy 1941 r. dowódca kilkuosobowego oddziału dywersyjnego. Dwukrotnie uciekał po aresztowaniu przez Niemców. W odwecie za działalność dywersyjną okupanci zabili jego ojca, żonę i dwuipółrocznego synka. W połowie 1943 r. objął funkcję szefa Oddziału „Wilk”, podporządkowanego AK. W grudniu 1943 r., kiedy czasowo zastępował dowódcę, oddział został zaskoczony i poniósł straty.
WSS wydał na niego wyrok śmierci (później postępowanie umorzono). Związał się z ZP SL „Roch” w Nowym Targu, gdzie jego partyzanci zostali uznani za oddział specjalny LSB (BCh). Współdziałał z polsko-sowieckim oddziałem AL. Po wkroczeniu Armii Czerwonej zaczął działać jawnie.
22 lutego 2023 przypada 76. rocznica śmierci Józefa Kurasia „Ognia”. Król Podhala zmarł w wyniku obrażeń po samobójczym postrzeleniu. 21 lutego 1947 roku otoczony przez UB i KBW we wsi Ostrowsko, nie widząc szansy na wyrwanie się z okrążenia, ostatnią kulę przeznaczył dla siebie. Śmiertelnie ranny, zmarł następnego dnia w szpitalu w Nowym Targu. Miejsce jego pochówku dotychczas nie zostało odnalezione. Wiadomo tylko, że komuniści wywieźli jego ciało najprawdopodobniej do Krakowa.
