Radomianie pamiętali o Powstańcach Warszawskich. W godzinę „W” z inicjatywy radomskiej Młodzieży Wszechpolskiej na placu Corazziego zapłonęły znicze ułożone w znak Polski Walczącej.
1 sierpnia, 1944 roku, o godzinie 17.00 wybuchło Powstanie Warszawskie. Radomscy patrioci uczcili 79 rocznicę tego wydarzenia.
W godzinę „W” centrum miasta zamarło na symboliczną minutę. W ten sposób oddano hołd bohaterskiej Warszawie.
Następnie zgromadzeni odśpiewali hymn narodowy. Głos zabrał prezes radomskiej Młodzieży Wszechpolskiej, Karol Kowalski.
– Dzisiaj, gromadzimy się tutaj, aby wspólnie oddać hołd bohaterom i bohaterkom Powstania Warszawskiego. To wydarzenie, które wzbudza w naszych sercach dumę, ale również smutek, gdyż pamiętamy ogromne poświęcenie i ofiary, jakie ponieśli nasi rodacy. Polscy powstańcy, młodzi i starzy, cywile i żołnierze, stawili czoła niemożliwym warunkom, walcząc z najeźdźcami, którzy wyrządzali niesłychane cierpienie naszej ojczyźnie. Ich odwaga, determinacja i miłość do Polski stanowiły inspirację dla wszystkich Polaków, zarówno tych walczących na ulicach Warszawy, jak i tych, którzy wspierali powstanie – mówił Kowalski.
Jak podkreślił, „heroiczne postawy powstańców pokazują, że wartości, takie jak honor, odwaga i poświęcenie, nie są pustymi słowami, ale żyjącą siłą, która kształtuje naszą narodową tożsamość”.
– Heroiczne postawy powstańców pokazują, że wartości, takie jak honor, odwaga i poświęcenie, nie są pustymi słowami, ale żyjącą siłą, która kształtuje naszą narodową tożsamość – zauważył Kowalski.
Powstanie Warszawskie
79 lat temu, 1 sierpnia 1944 r., na mocy decyzji Dowódcy AK gen. Tadeusza Komorowskiego „Bora”, w Warszawie wybuchło powstanie. Przez 63 dni powstańcy prowadzili z wojskami niemieckimi heroiczną i osamotnioną walkę, której celem była niepodległa Polska, wolna od niemieckiej okupacji i dominacji sowieckiej.
Powstanie Warszawskie było największą akcją zbrojną podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Planowane na kilka dni, trwało ponad dwa miesiące. Jego militarnym celem było wyzwolenie stolicy spod niezwykle brutalnej niemieckiej okupacji, pod którą znajdowała się od września 1939 r.
W czasie walk w Warszawie zginęło ok. 18 tys. powstańców, a 25 tys. zostało rannych. Poległo również ok. 3,5 tys. żołnierzy z Dywizji Kościuszkowskiej. Straty ludności cywilnej były ogromne i wynosiły 120-150 tys. zabitych. Pozostałych przy życiu mieszkańców Warszawy, ok. 500 tys., wypędzono z miasta, które po powstaniu zostało niemal całkowicie zburzone. Specjalne oddziały niemieckie, używając dynamitu i ciężkiego sprzętu, jeszcze przez ponad trzy miesiące metodycznie niszczyły resztki ocalałej zabudowy.
Do niemieckiej niewoli poszło ponad 15 tys. powstańców, w tym 2 tys. kobiet. Wśród nich niemal całe dowództwo AK, z gen. Komorowskim, mianowanym przez prezydenta RP Władysława Raczkiewicza 30 września 1944 r. Naczelnym Wodzem.
