Odpust Porcjunkuli można uzyskać 2 sierpnia. Wyprosił go w modlitwie św. Franciszek z Asyżu. Tego dnia w kościołach i klasztorach franciszkańskich obchodzone jest patronalne święto Matki Bożej Anielskiej z Porcjunkuli.
Porcjunkula to ulubiony kościół św. Franciszka z Asyżu, który początkowo był kapliczką. Znajdowała się ona 2 km. od Asyżu. Według podania kapliczkę ufundowali w VI wieku pielgrzymi wracający z Ziemi Świętej. Przywieźli oni grudkę ziemi z grobu Matki Bożej, znajdującego się w Dolinie Jozafata w Jerozolimie. Stąd pierwotna nazwa kapliczki brzmiała – Najświętszej Maryi Panny z Doliny Jozafata. Późniejszą nazwę Matki Bożej Anielskiej prawdopodobnie nadał jej św. Franciszek. Było to związane z legendą o anielskich głosach słyszanych nad kapliczką.
W 1207 r. przybył na to miejsce św. Franciszek. Kapliczka była w ruinie. Odbudował ją i przy niej zamieszkał. W kościółku tym również odczytał swoje powołanie. Pod wpływem usłyszanego fragmentu z Ewangelii wg. św. Mateusza, w której Pan Jezus wzywał swoich uczniów do ubóstwa i głoszenia Słowa Bożego, zmienił zupełnie swoje życie. Zdjął dotychczasowe bogate odzienie i wdział ubogi habit, który przepasał sznurem. Potem udał się do kościoła parafialnego św. Jerzego w Asyżu i zaczął nauczać na placu. Jego słowa wywarły silne wrażenie na słuchaczach.
Początkowo do Franciszka dołączyło dwóch dawnych towarzyszy, a później przybywali inni. Gdy wspólnota liczyła 12 uczniów, nazwali się braćmi mniejszymi. Ich celem było życie pokutne i głoszenie nauki Chrystusa, oraz nawoływanie do pokuty i zmiany życia.
Kapliczka należała do benedyktynów z góry Subasio. Odstąpili oni św. Franciszkowi i jego współbraciom kościółek, a oni wybudowali sobie przy nim ubogie szałasy. 2 sierpnia 1216 r. kapliczka-kościół została poświęcona. Wtedy nazwano ją Porcjunkula, co z łac. oznacza mała cząsteczka. Nazwa wiązała się z małym rozmiarem kościółka i terenu do niego przylegającego. W ten sposób Porcjunkula stała się macierzystym domem zakonu św. Franciszka.
W roku 1415 św. Bernardyn ze Sieny osadził w tym miejscu swoich synów duchowych, tzw. obserwantów, którzy wystawili tu duży klasztor wraz z okazałym kościołem. W latach 1569-1678 wybudowano świątynię, w środku której znajduje się zachowany w stanie surowym pierwotny kościółek-kapliczka Porcjunkula. Przy końcu bocznej nawy jest cela, w której mieszkał i zmarł św. Franciszek. 11 kwietnia 1909 r. papież Pius X podniósł kościół Matki Bożej Anielskiej w Asyżu do godności Bazyliki.
Historia Odpustu Porcjunkuli
Odpust Porcjunkuli wiąże się z niezwykłym wydarzeniem z 1216 r., związanym z kapliczką pw. Matki Bożej Anielskiej. Pewnej nocy św. Franciszek podczas żarliwej modlitwy miał tam objawienie Chrystusa, oraz Matki Bożej z Aniołami. Za swoją gorliwość w staraniach o zbawienie dusz został nagrodzony. Mógł poprosić dla siebie o jakąś łaskę. Poprosił, aby wszyscy, którzy pobożnie nawiedzą kaplicę Porcjunkuli, pomodlą się w niej i ze szczerą skruchą wyznają grzechy w sakramencie pokuty, będą mogli otrzymać odpust zupełny i przebaczenie wszystkich grzechów. Na prośbę św. Franciszka przywilej ten został zatwierdzony przez papieża Honoriusza III.
Na pamiątkę tego wydarzenia, 2 sierpnia w kościołach i klasztorach franciszkańskich obchodzone jest patronalne święto Matki Bożej Anielskiej z Porcjunkuli. Tego dnia można uzyskać odpust zupełny Porcjunkuli. Początkowo było to możliwe tylko w kościele Matki Bożej Anielskiej w Asyżu, od popołudnia 1 sierpnia do zachodu słońca 2 sierpnia. Ze względu na to, ze nie każdy mógł tam dotrzeć, przywilej został rozszerzony.
15 sierpnia 1480 r. papież Sykstus IV rozszerzył go na wszystkie kościoły I i II Zakonu Franciszkańskiego. Z odpustu mogli wtedy skorzystać jedynie zakonnicy. Następnie papież Grzegorz XV w lipcu 1622 r. rozszerzył ten przywilej, obejmując nim wszystkich wiernych, którzy wskazanego dnia nawiedzą franciszkański kościół, wyspowiadają się szczerze i przyjmą Komunię św. Po kilku miesiącach udzielił tego przywileju również kościołom kapucynów.
Z kolei papież Urban VIII w styczniu 1643 r. udzielił tego niezwykłego odpustu wszystkim kościołom regularnego trzeciego zakonu, zaś Klemens X w październiku 1670 r. objął nim wszystkie kościoły franciszkańskie konwentualne. Kolejni papieże rozszerzyli przywilej na wszystkie kościoły, które były w jakikolwiek sposób związane z zakonem franciszkańskim, włączając te, w których odbywały się spotkania trzeciego zakonu (w tym również kościoły parafialne).
9 lipca 1910 roku Pius X wydał przywilej (tylko na ów rok) zgodnie z którym biskupi mogli wyznaczyć jakikolwiek publiczny kościół w celu otrzymania Odpustu Porcjunkuli. Mogło to być 2 sierpnia, czy też w następującą po nim niedzielę. Przywilej ten został odnowiony 26 marca 1911 r. na czas nieokreślony dekretem Świętej Kongregacji Odpustów (Acta Apostolicae Sedis).
Aby uzyskać odpust zupełny Porcjunkuli należy: pobożnie nawiedzić kościół, przystąpić do spowiedzi świętej, odmówić w nim Modlitwę Pańską oraz Wyznanie Wiary, przyjąć Komunię świętą, pomodlić się w intencjach Ojca Świętego, wykluczyć przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu.
Foto: gosc.pl
