Wspomnienie liturgiczne pięciu błogosławionych męczenników radomskich przypada 12 czerwca. Kapłani: ks. Kazimierz i ks. Stefan Grelewscy, ks. Kazimierz Sykulski, ks. Bolesław Strzelecki oraz ks. Franciszek Rosłaniec, ponieśli śmierć męczeńską w czasie II wojny światowej. Zginęli w niemieckich obozach koncentracyjnych. Beatyfikował ich papież Jan Paweł II w 1999 r. w Warszawie.
Jak mówił w rozmowie z Gość Niedzielny Radomski ks. Piekarski, historyk Kościoła, męczennicy radomscy uczą nas modlitwy, miłości do Eucharystii, pracy i sumienności oraz wiary w zmartwychwstanie
– Obok krzyża i śmierci jest przede wszystkim zmartwychwstanie.
ks. Rafał Piekarski.
Ks. Piekarski podkreślił, że na męczeństwo nie powinniśmy patrzeć w kontekście bohaterskiego końca życia, lecz w kontekście świadectwa, że ludzkie życie ma sens. Przypomniał, że księża ci wypełniali swoje powołanie kapłańskie, oddając się pracy naukowej, duszpasterskiej, w tym charytatywnej.
Bł. ks. Kazimierz Grelewski (1907 – 1942). Na kapłana był wyświęcony w Górach Świętokrzyskich, w klasztorze Sióstr Bernardynek w Świętej Katarzynie. Kapłańską drogę rozpoczął od posługi wikariusza w radomskim kościele. Przez 13 lat był prefektem szkoły powszechnej (gimnazjum) im. Jana Kochanowskiego. Prowadził aktywną działalność w Kole Księży Prefektów. Dzieciom organizował kolonie. Brał udział w organizacji ruchu formacyjnego pod nazwą 'Tereski”. Był tam kierownikiem duchowym ponad 300 dziewcząt. Nigdy nie objął posady proboszcza, pomimo zdania egzaminów proboszczowskich. Przeszkodził mu w tym wybuch II wojny światowej. Z pierwszych dni wojny sporządził notatki. W czasie okupacji hitlerowskiej prowadził tajne nauczanie i udzielał się charytatywnie. Pełnił też funkcję rektora kościoła garnizonowego w Radomiu. W styczniu 1941 r. został aresztowany przez Gestapo. W ich siedzibie był przesłuchiwany i torturowany a stamtąd przewieziony do tymczasowego obozu w Skarżysku Kamiennej. Potem wraz z bratem i innymi osobami przewieziony został najpierw do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, a następnie do obozu Dachau, gdzie zginął przez powieszenie na szubienicy. Przed śmiercią przebaczył swoim prześladowcom, wzywając ich aby kochali Pana Boga. Był spowiednikiem więźniów obozu.
Bł. ks. Stefan Grelewski (1898 – 1941). Kapłańską drogę rozpoczął od formacji w Seminarium Duchownym w Sandomierzu, oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Po otrzymaniu święceń kapłańskich w katedrze sandomierskiej, wyjechał na studia do Strasburga, gdzie uzyskał stopień doktora prawa kanonicznego. W czasie studiów był duszpasterzem dla Polaków pracujących we Francji. Po ich ukończeniu został generalnym sekretarzem Związku Robotników Chrześcijańskich w Radomiu. Założył dla członków Związku dwutygodnik „Hasło”. Był także założycielem i redaktorem pisma katolickiego „Prawda katolicka”, oraz prefektem szkół radomskich. Troszczył się o bezrobotnych, działał charytatywnie w diecezjalnym Caritasie. Był prezesem Związku Inteligencji Polskiej w Radomiu. Współorganizował I Kongres Eucharystyczny Diecezji Sandomierskiej. Tłumaczył z języka niemieckiego religijne książki. Był odpowiedzialny za wydanie dwóch tomów Rocznika Diecezji Sandomierskiej. Założył pismo „Prawda Katolicka”. Był znawcą w dziedzinie wyznań i sekt religijnych. W czasie wojny, podobnie jak jego młodszy brat prowadził tajne nauczanie. Był też rektorem radomskiego kościoła pw. Świętej Trójcy. Aresztowany przez gestapo w styczniu 1941 r., torturowany i kolejno umieszczany w tych samych obozach, co jego młodszy brat Kazimierz. Zmarł z głodu i wycieńczenia w obozowym szpitalu Dachau.
Bł. ks. Franciszek Rosłaniec (1889 – 1942) – wybitny biblista, spowiednik i rekolekcjonista, oraz profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Uważano go za kapłana głębokiej wiary. Pochodził z Wyśmierzyc, leżących w powiecie białobrzeskim. Do kapłańskiej drogi przygotowywał się w Seminarium Duchownym w Sandomierzu. Następnie podjął studia specjalistyczne w Papieskim Instytucie Biblijnym. Następnie studiował w Rzymie, najpierw na Uniwersytecie Gregoriańskim, a potem w Papieskim Instytucie Biblijnym. Święcenia kapłańskie otrzymał w Rzymie. Posiadał tytuł profesora zwyczajnego. Przed II wojną był sekretarzem w Polskim Towarzystwie Teologicznym w Warszawie. Udzielał się jako kurator Sodalicji Młodzieży Akademickiej. Pełnił również rolę zastępcy kuratora Koła Teologicznego Studentów. Prowadził publiczne odczyty z biblistyki i publikował popularnonaukowe artykuły w „Przeglądzie Katolickim” i „Głosie Kapłańskim”. Pełnił posługę kapelana i spowiednika u Sióstr Westiarek Jezusa. Był kapelanem w Przytulisku w Warszawie oraz spowiednikiem przy Zakładzie Wychowawczym dla Sierot. Głosił rekolekcje dla studentek, spowiadał dzieci. Angażował się także w życie społeczno-polityczne. Po wybuchu II wojny światowej prowadził potajemne nauczanie akademickie. W 1939 r. był dwukrotnie aresztowany przez Niemców. Aresztowany przez gestapo 12 listopada 1939 r., więziony w ich siedzibie w Warszawie, po ok. pół roku wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Do obozu koncentracyjnego w Dachau trafił w grudniu 1940 r. Zarówno w jednym jak i w drugim obozie prowadził tajną działalność duszpasterską. Zginął na zamku Hartheim, gdzie wraz z innymi więźniami został zagazowany.
Bł. ks. Bolesław Strzelecki (1896 – 1941). Urodzony na Suwalszczyźnie, w miejscowości Poniemuniu, wychowany w Kuźni należącej do parafii Jastrząb (obecnie diecezja radomska). Jego formacja kapłańska odbywała się w sandomierskim Seminarium Duchownym. Święcenia kapłańskie otrzymał w kaplicy seminaryjnej. Był diakonem, a następnie wikariuszem w parafii św. Michała Archanioła w Ostrowcu Świętokrzyskim. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie obronił pracę doktorską z prawa kanonicznego. Był spowiednikiem sióstr zakonnych, prefektem radomskich szkół oraz wizytatorem nauki religii. W latach 1935 – 1940 r. był rektorem kościoła św. Trójcy w Radomiu. Aktywnie udzielał się również w pracy charytatywnej i społecznej. Ofiarnie pomagał więźniom oraz ubogim. Od 1940 r. był proboszczem radomskiej parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego. Aresztowany 7 stycznia 1941 r. i osadzony najpierw w radomskim więzieniu, a potem w kwietniu tego samego roku, przewieziony do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. W obozie tym było umieszczonych także wielu jego parafian, o których troszczył się także w tym strasznym miejscu, mianowicie żebrał dla nich o chleb. Zmarł z wycieńczenia w obozie koncentracyjnym w Auschwitz Birkenau.
Bł. ks. Kazimierz Sykulski (1882 – 1941) – gorliwy duszpasterz, działający charytatywnie i społecznie, sędzia sądu biskupiego, konsultor diecezjalny. Kapłańską drogę rozpoczął od formacji w Seminarium Duchownym w Sandomierzu. Świecenia kapłańskie przyjął w katedrze sandomierskiej. Potem studiował w Petersburgu na Akademii Duchownej. Po jej ukończeniu uzyskał stopień naukowy kandydata św. teologii. Był kapelanem więziennym i wikariuszem katedry sandomierskiej, potem duszpasterzem w Słupi Nadbrzeżnej, a następnie proboszczem w parafiach: św. Józefa w Skarżysku-Kamiennej, w Policznej, w kościele pw. Opieki NMP (obecnej katedrze radomskiej) i w Końskich. W czasie wojny bolszewickiej służył jako kapelan wojskowy. Był również posłem na Sejm Ustawodawczy Rzeczpospolitej Polskiej. Pełnił także rolę wizytatora katechetycznego w szkołach powszechnych. Uhonorowany godnością kanonika, następnie prałata i dziekana kapituły opatowskiej. Był kilkakrotnie aresztowany przez gestapo, jednak za trzecim razem nie udało mu się wyjść z tego cało. Początkowo umieszczony w radomskim więzieniu, a potem w październiku przewieziony do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Rozstrzelany w obozie koncentracyjnym w Auschwitz Birkenau.
Źródło: radom.gosc.pl
Foto: Instytut Pamięci Narodowej Delegatura w Radomiu Facebook
