20 luty – liturgiczne wspomnienie dwójki świętych pastuszków fatimskich, rodzeństwa: Franciszka i Hiacynty Marto, którzy wraz ze swoją kuzynką Łucją widzieli objawiającą się nad dębem Matkę Bożą. Święte rodzeństwo, z wielkim heroizmem praktykowało cnoty chrześcijańskie. Swoim życiem, wypełnionym modlitwami, dobrymi uczynkami i licznymi wyrzeczeniami, wynagradzały za grzechy świata. Matka Boża oznajmiła im, że niedługo po objawieniach odejdą z tego świata.
„Nie szukaj luksusu, uciekaj od bogactw. Bądź przyjaciółką świętego ubóstwa i ciszy! Bądź miłosierna, nawet dla tych, którzy są źli. Nie mów źle o nikim i unikaj tych, którzy obmawiają. Bądź bardzo cierpliwa, ponieważ cierpliwość prowadzi do nieba. Umartwianie się i ofiary podobają się bardzo Panu Jezusowi. Spowiedź jest sakramentem miłosierdzia. Dlatego też należy podchodzić do konfesjonału z zaufaniem i radością. Bez spowiedzi nie ma zbawienia”. (chrześcijańska rada Hiacynty)
Święte rodzeństwo – Franciszek i Hiacynta Marto, wraz ze swoją kuzynką Łucją dos Santos, widziały Matkę Bożą. Objawienia Maryi miały miejsce w Fatimie, w 1917 roku, od maja do października każdego 13-go dnia miesiąca (oprócz sierpnia, kiedy to widzenie miały 19 dnia tego miesiąca). W czasie pierwszego spotkania, Maryja powiedziała do dzieci: „Nie bójcie się, nic złego wam nie zrobię. Jestem z Nieba. Chcę was prosić, abyście tu przychodziły co miesiąc o tej samej porze. W październiku powiem wam, kim jestem i czego od was pragnę. Odmawiajcie codziennie Różaniec aby wyprosić pokój dla świata”. Wkrótce po objawieniu z 13 lipca, po tym, jak Maryja powierzyła dzieciom tajemnice, tzw. orędzia fatimskie, rodzeństwo zostało aresztowane na dwa dni, przez władze gminy Vila Nova de Ourém. Dzieci nie dały się jednak zastraszyć i nawet pod groźbą tortur, postanowiły nie wyjawiać treści orędzia. Spełniły także prośbę Maryi, dotyczącą odmawiania modlitwy różańcowej za grzeszników i pokutowania za ich grzechy. Pokutując, odmawiały sobie wszystkiego. Radykalnie ograniczały przyjmowanie napojów, a posiłki oddawały innym. Opasywały się rzemieniem pokutnym, często aż do krwi. Oprócz modlitwy i wyrzeczeń, odwiedzali również i pocieszali potrzebujących, a gdy trzeba było, udzielali także rad. Z wielkim heroizmem i ufnością podążali drogą świętości. Cierpliwie znosili wszelkie cierpienia i trudy życia. Zgodnie z zapowiedzią Matki Bożej, Franciszek i Hiacynta, zmarli kilka lat po objawieniach. Najpierw, po ciężkiej chorobie Franciszek, a po dziesięciu miesiącach jego siostra Hiacynta.
Franciszek i Hiacynta Marto oraz ich kuzynka Łucja dos Santos (główna wizjonerka)
Św. Franciszek Marto (Francisco Marto) przyszedł na świat 11 czerwca 1908 roku, w portugalskiej wiosce Aljustrel. Był szóstym z siedmiorga dzieci ubogiego małżeństwa Manuela Pedro Marto i Olimpii de Jesus. Został ochrzczony w parafialnym kościele w Fatimie, 20 czerwca 1908 r. W październiku 1917 roku zaczął uczęszczać do szkoły powszechnej. Od najmłodszych lat, wraz z młodszą siostrą Hiacyntą, pomagał rodzicom w wypasaniu owiec i w uprawie roli. Odznaczał się głęboką wiarą. W drodze do szkoły wstępował często do kościoła, żeby pomodlić się, pomedytować. Lubił też kontemplować. Był dobrym, spokojnym i opiekuńczym chłopcem, refleksyjnym i zdolnym do wielkich poświęceń. Podejmował pokutę, aby pocieszać Pana Jezusa. Pragnął wynagradzać Bogu za winy grzeszników. Chętnie z rodzicami i siostrą odmawiał różaniec św. Podczas objawień, Franciszek widział postać Anioła i Maryi, jednak nie słyszał żadnego z wypowiadanych przez Nich słów. Z całego serca pragnął jak najszybciej przyjąć Komunię św. i dostąpić wiecznej radości w niebie. Wkrótce jego pragnienie ziściło się. We wrześniu 1918 r. Półwysep Iberyjski opanowała epidemia choroby, zwanej „hiszpanką”. Zwiększyła się zachorowalność na zapalenie oskrzeli i płuc. W rodzinie Marto choroba ominęła tylko ojca. Franciszek pokornie znosił wszystkie cierpienia, nie uskarżał się na nic. Łucja tak o nim pisała: „Cierpiał z heroiczną cierpliwością, nie pozwalając nigdy, by wydobył się z niego jęk lub najlżejsza skarga. Zapytałam go pewnego dnia na krótko przed śmiercią: – Franciszku, bardzo cierpisz? Tak, cierpię. Ale cierpię wszystko z miłości do Naszego Pana i Matki Bożej”.
Pod koniec marca 1919 r. Franciszek poprosił o Pierwszą Komunię Świętą. Gdy umierał, na jego ustach był widoczny uśmiech. Odszedł do domu Pana 4 kwietnia 1919 r. Pochowano go na parafialnym cmentarzu. 13 marca 1952 roku jego ciało zostało przeniesione do bazyliki w Fatimie. Spoczywa w bocznej Kaplicy po prawej stronie głównego ołtarza.
Zbiorowe zdjęcie rodziny Marto
Dom rodzinny Franciszka i Hiacynty Marto
ŚW. HIACYNTA MARTO (Jacinta Marto) urodziła się również w Aljustrel, 11 marca 1910 r. Była bardzo ruchliwym i pełnym życia dzieckiem, ale również wyróżniała się niespotykaną, jak na swój wiek, powagą. To jej Maryja powiedziała o wielkich wydarzeniach, jakie czekają świat około 1940 r. Od czasu objawień Maryi, dużo modliła się i pokutowała za grzeszników. Stało się to pod wpływem wizji piekła, jaką dzieci miały 13 lipca 1917 r. Widziały wtedy ogromne cierpienia, jakich doznają dusze potępione. Hiacynta była tym tak bardzo przejęta, że postanowiła odtąd wszystkie swoje modlitwy, cierpienia, umartwienia i wyrzeczenia ofiarowywać w intencji zbawienia dusz grzesznych ludzi. Czuła głęboką litość dla grzeszników i miała dla nich wielkie współczucie. Hiacynta bardzo boleśnie przeżyła śmierć swojego kochanego brata Franciszka. Gdy zbliżała się chwila jego odejścia z tego świata poleciła mu: „Pozdrów ode mnie serdecznie Naszego Pana i Naszą Panią i powiedz im, że będę cierpiała tyle, ile zechcą, aby nawrócić grzeszników”. W październiku 1918 r. zapadła, podobnie jak Franciszek, na grypę „hiszpankę”. Od 1 lipca do 31 sierpnia 1919 r. przebywała w szpitalu w Vila Nova de Ourém. Potem, w styczniu następnego roku trafiła do ochronki, a stamtąd do szpitala, w Lizbonie. Przeszła tam operację usunięcia dwóch żeber. Po operacji nastąpiły bolesne komplikacje, które doprowadziły do śmierci dziewczynki. Cztery dni przed śmiercią, ujrzała Maryję. Swoje cierpienia ofiarowała w intencji nawrócenia grzeszników, o pokój na świecie i w intencji Ojca Świętego. Zdążyła przystąpić po raz pierwszy do sakramentu pokuty i przyjąć Pierwszą Komunię Świętą. W przeddzień śmierci powiedziała: „Matka Boża ukaże się znowu, lecz nie mnie. Ja bowiem umieram, zgodnie z Jej przepowiednią”. Odeszła do domu Pana, wieczorem 20 lutego 1920 r. Cztery dni później została pochowana w Vila Nova de Ourém. 12 września 1935 r. jej ciało przeniesiono na cmentarz w Fatimie i złożono obok ciała Franciszka, a 1 maja 1951 r. przeniesiono je do bazyliki fatimskiej. Spoczywa w bocznej kaplicy po lewej stronie głównego ołtarza.
„Grzechy, które prowadzą najwięcej dusz do piekła, są to grzechy cielesne. Przyjdą mody, które będą bardzo obrażać Pana Jezusa. Osoby, które służą Bogu, nie powinny ulegać modzie. Kościół nie ulega modzie. Pan Jezus jest zawsze taki sam.(…) Gdyby ludzie wiedzieli, co to jest wieczność, uczyniliby wszystko, aby zmienić sposób życia. Ludzie skazują się na potępienie, ponieważ nie myślą o śmierci Pana Jezusa i nie czynią pokuty”. (słowa ostrzeżenia, które Hiacynta, z natchnienia Ducha Świętego, z wielką powagą, wypowiedziała do dorosłych)
2 kwietnia 1981 roku, papież Jan Paweł II roku podpisał dekret, umożliwiający rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego dzieci. Ich beatyfikacja, odbyła się 13 maja 2000 r. Dokonał jej Ojciec Święty Jan Paweł II. Franciszek i Hiacynta zostali ogłoszeni świętymi 13 maja 2017 r. , w setną rocznicę objawień fatimskich, przez papieża Franciszka, podczas jego pielgrzymki do Fatimy.
Ciała Świętych, Franciszka i Hiacynty spoczywają w bazylice fatimskiej.
Modlitwa
Boże nieskończenie dobry, który miłujesz niewinność i wywyższasz pokornych spraw abyśmy, za wstawiennictwem Niepokalanej Matki Twojego Syna, naśladując Świętych, Franciszka i Hiacyntę, w prostocie serca Tobie służyli i weszli do królestwa niebieskiego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Źródła: smbf.pl / fatima.pl / przymierzezmaryja.pl / brewiarz.pl
Foto: pl.wikipedia.com
