„Czemu się tak drzesz żołnierzu? Rękę mi urwało Panie Komendancie!                                               – A patrz tam… twojemu koledze głowę urwało i mordy nie drze!”                    

W 2007 roku Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił 13 kwietnia Dniem Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Pierwsze transporty śmierci z Kozielska do Katynia miały miejsce już na początku kwietnia 1940 roku. W następnych dniach odbywały się dalsze wywózki: z Ostaszkowa do Kalinina-Tweru i ze Starobielska do Charkowa. Była to największa zbrodnia na jeńcach wojennych podczas II wojny

MARZEC ROZPOCZYNALIŚMY SYMBOLICZNYM, ACZKOLWIEK UROCZYSTYM UPAMIĘTNIENIEM PATRIOTYCZNEJ DZIAŁALNOŚCI NIEZŁOMNYCH BOJOWNIKÓW O WOLNOŚĆ. ŻOŁNIERZE WYKLĘCI, BO WŁAŚNIE O NICH MOWA, STALI SIĘ PRZYKŁADEM BEZGRANICZNEGO ODDANIA I WIELKIEGO HEROIZMU. REFLEKSJA ODNOŚNIE ICH CZYNÓW POWINNA TOWARZYSZYĆ NAM NA CO DZIEŃ, JEDNAK MIESIĄC, W KTÓRYM ŚWIĘTUJEMY NARODOWY DZIEŃ PAMIĘCI ŻOŁNIERZY WYKLĘTYCH, JESZCZE BARDZIEJ SKŁANIA DO ROZMYŚLAŃ, JAKIE SPRAWIĄ, ŻE

79 lata temu, tj. 14 lutego 1942 roku decyzją Naczelnego Dowództwa w Londynie na bazie Związku Walki Zbrojnej została powołana Armia Krajowa.

Dziś, 22 listopada, przypada 100. rocznica odzyskania Lwowa.